Het idee om torenhoge flats en brede boulevards
aan te leggen in het oude vissersdorpje
Benidorm was in de jaren ‘50 het revolutionaire idee van de toenmalige
burgemeester Pedro Zaragoza Orts. Hij werd
geboren op 15 mei 1922 als zoon van een zeekapitein. Eerst werkte hij in de
fosfaat mijnen in het westen van Spanje en later als spoorwegbeambte in Madrid
voordat hij terugkeerde naar zijn geboortedorp
Benidorm. Een beetje tegen zijn zin werd hij daar in 1950 tot
burgemeester benoemd en bleef dat tot 1967. Pedro luisterde in de haven altijd
graag naar verhalen van de zeelieden die na lange reizen terugkwamen van
exotische oorden en ze vertelde hoe het er daar aan toe ging. Hij besefte dat
ook Benidorm dit kon bieden, “zee, zon en strand” en hij begon het toerisme in
zijn stad te ontwikkelen. Hij liet een waterbekken bouwen en pompte van
daaruit, over een afstand van 20 km., water naar het dorp. Terwijl er nog maar
enkele auto’s rondreden liet hij bij decreet “Plan de Odenación de Benidorm”
enorme brede boulevards aanleggen. Door middel van marketingacties wist hij de
badplaats al snel op de kaart te zetten en werd Benidorm daardoor één van de
populairste zonbestemmingen in Spanje. Aanvankelijk nam hij contact op met
luchtvaartmaatschappijen in Duitsland, België, Nederland en Scandinavië. Deze
eerste toeristen brachten ook een sfeer van vrijheid mee naar het tot dan toe
zeer geïsoleerde en katholieke land. Lange, jonge, mooie, blonde vrouwen
vormden voor de Spanjaarden een nieuwe bezienswaardigheid op de stranden. Niet
in de laatste plaats vanwege hun wel erg schaarse klederdracht, de
bikini.
In 1932 ontwierp de Parijse modeontwerper
Jacques Heim als eerste een tweedelig badpak, de Atome, de voorloper van de
moderne bikini. Het was vervaardigd uit wol en het broekje hield de buik nog
gedeeltelijk bedekt. In 1946 verkleinde Louis Réard het broekje zodat nu ook de
navel volledig zichtbaar werd en noemde het badpak naar het eiland Bikini waar
net daarvoor een atoombom was getest. De bikini moest inslaan als een
'anatomische bom'. Al waren de bikini’s van toen erg kuis in vergelijking
met de lapjes stof van nu, het sloeg inderdaad in als een bom in het
katholieke Spanje van de jaren ’50. Door het regime van generaal Franco werden
deze kledingstukken verboden, slechts oogluikend werden ze toegestaan en alleen
zolang de vrouwen plat, en nog liefst op hun buik, op het strand lagen. De eerste vrouwen die
het echter waagden de winkelstraatjes in bikini in te lopen werden zonder
pardon beboet door de Guardia Civil. Pedro Zaragoza besefte dat dit geen
gastvrij beleid was. Vakantiegangers die hun geld uitgaven in Benidorm moesten
zich er ook welkom voelen. Daarop vaardigde Zaragoza in 1953 een gemeentelijk
besluit uit dat de bikini toeliet. Maar zo’n schande zag de Spaanse katholieke
kerk met name de Aartsbisschop van Valencia niet zitten. Hij duldde geen
onzedelijkheid in zijn regio en probeerde de burgemeester op andere gedachten
te brengen. Toen dit niet lukte begon hij
met de procedure om Zaragoza te excommuniceren.
Hierop besloot Zaragoza om rechtstreeks een
beroep te doen op Franco om toestemming te vragen voor het dragen van bikini’s
op de stranden van Benidorm. Om 6 uur, op een vroege, koude morgen, stapte
Zaragoza in zijn beste kostuum op zijn Vespa en reed naar het 470 km. verder
gelegen Madrid. Na een scootertocht van negen uur stond hij voor het paleis
waar dictator Franco zetelde. Tot ieders verbazing werd zijn verzoek om
audiëntie bij de generaal toegestaan. Franco had direct sympathie voor de
energieke man die het toerisme in Spanje zo promootte en gaf zijn toestemming.
Een week later stond Franco’s vrouw, Carmen Polo, samen met een minister en
diens echtgenote bij Zaragoza op de stoep. Het gezelschap bleef anderhalve week
en zou nog vele malen terugkeren. Ook Franco zou Benidorm nog regelmatig
bezoeken.
Benidorm had de primeur, de bikini veroverde
voorgoed het straatbeeld en vormde het begin van een voorzichtige seksuele
revolutie in het streng katholieke Spanje, dit tot grote ergernis van de
Aartsbisschop van Valencia.
Pedro Zaragoza overleed in 2008.