25 maart 2017

De eerste bikini’s in Benidorm.



Het idee om torenhoge flats en brede boulevards aan te leggen in het oude vissersdorpje  Benidorm was in de jaren ‘50 het revolutionaire idee van de toenmalige burgemeester Pedro Zaragoza Orts.  Hij werd geboren op 15 mei 1922 als zoon van een zeekapitein. Eerst werkte hij in de fosfaat mijnen in het westen van Spanje en later als spoorwegbeambte in Madrid voordat hij terugkeerde naar zijn geboortedorp  Benidorm. Een beetje tegen zijn zin werd hij daar in 1950 tot burgemeester benoemd en bleef dat tot 1967. Pedro luisterde in de haven altijd graag naar verhalen van de zeelieden die na lange reizen terugkwamen van exotische oorden en ze vertelde hoe het er daar aan toe ging. Hij besefte dat ook Benidorm dit kon bieden, “zee, zon en strand” en hij begon het toerisme in zijn stad te ontwikkelen. Hij liet een waterbekken bouwen en pompte van daaruit, over een afstand van 20 km., water naar het dorp. Terwijl er nog maar enkele auto’s rondreden liet hij bij decreet “Plan de Odenación de Benidorm” enorme brede boulevards aanleggen. Door middel van marketingacties wist hij de badplaats al snel op de kaart te zetten en werd Benidorm daardoor één van de populairste zonbestemmingen in Spanje. Aanvankelijk nam hij contact op met luchtvaartmaatschappijen in Duitsland, België, Nederland en Scandinavië. Deze eerste toeristen brachten ook een sfeer van vrijheid mee naar het tot dan toe zeer geïsoleerde en katholieke land. Lange, jonge, mooie, blonde vrouwen vormden voor de Spanjaarden een nieuwe bezienswaardigheid op de stranden. Niet in de laatste plaats vanwege hun wel erg schaarse klederdracht, de bikini. 

In 1932 ontwierp de Parijse modeontwerper Jacques Heim als eerste een tweedelig badpak, de Atome, de voorloper van de moderne bikini. Het was vervaardigd uit wol en het broekje hield de buik nog gedeeltelijk bedekt. In 1946 verkleinde Louis Réard het broekje zodat nu ook de navel volledig zichtbaar werd en noemde het badpak naar het eiland Bikini waar net daarvoor een atoombom was getest. De bikini moest inslaan als een 'anatomische bom'. Al waren de bikini’s van toen erg kuis in vergelijking  met de  lapjes stof van nu, het sloeg inderdaad in als een bom in het katholieke Spanje van de jaren ’50. Door het regime van generaal Franco werden deze kledingstukken verboden, slechts oogluikend werden ze toegestaan en alleen zolang de vrouwen plat, en nog liefst op hun buik,  op het strand lagen. De eerste vrouwen die het echter waagden de winkelstraatjes in bikini in te lopen werden zonder pardon beboet door de Guardia Civil. Pedro Zaragoza besefte dat dit geen gastvrij beleid was. Vakantiegangers die hun geld uitgaven in Benidorm moesten zich er ook welkom voelen. Daarop vaardigde Zaragoza in 1953 een gemeentelijk besluit uit dat de bikini toeliet. Maar zo’n schande zag de Spaanse katholieke kerk met name de Aartsbisschop van Valencia niet zitten. Hij duldde geen onzedelijkheid in zijn regio en probeerde de burgemeester op andere gedachten te brengen. Toen dit niet lukte begon hij  met de procedure om Zaragoza te excommuniceren.
Hierop besloot Zaragoza om rechtstreeks een beroep te doen op Franco om toestemming te vragen voor het dragen van bikini’s op de stranden van Benidorm. Om 6 uur, op een vroege, koude morgen, stapte Zaragoza in zijn beste kostuum op zijn Vespa en reed naar het 470 km. verder gelegen Madrid. Na een scootertocht van negen uur stond hij voor het paleis waar dictator Franco zetelde. Tot ieders verbazing werd zijn verzoek om audiëntie bij de generaal toegestaan. Franco had direct sympathie voor de energieke man die het toerisme in Spanje zo promootte en gaf zijn toestemming. Een week later stond Franco’s vrouw, Carmen Polo, samen met een minister en diens echtgenote bij Zaragoza op de stoep. Het gezelschap bleef anderhalve week en zou nog vele malen terugkeren. Ook Franco zou Benidorm nog regelmatig bezoeken.
Benidorm had de primeur, de bikini veroverde voorgoed het straatbeeld en vormde het begin van een voorzichtige seksuele revolutie in het streng katholieke Spanje, dit tot grote ergernis van de Aartsbisschop van Valencia.
Pedro Zaragoza overleed in 2008.