Spaanse legende: Roldán (Roeland) en de Puig Campana

Een van de mooiste Spaanse liefdeslegendes die er bestaan is de legende welke is ontstaan ​​rond de berg Puig Campana. Aan de zijkant, boven in de berg, zien we ook een groot vierkant gat, het zogenaamde “Tajo de Roldán”, dat vanaf grote afstand een regelmatige vorm heeft en dus lijkt uitgehakt te zijn in de berg. 

De legende is ontstaan toen iemand het eiland voor Benidorm in verband bracht met het ontbrekende stuk in de berg.

Lang geleden woonde in de bergen een reus genaamd Roldán. Roldán was heer en meester in die eenzame bergen en bouwde er een hut voor zijn onderdak bij slecht weer. De krachtige Roldan was de onbetwiste koning van Puig Campana. en zelfs de wilde dieren in de bergen respecteerden hem. Soms daalde hij af naar het strand om zich in zee te baden. De mensen vonden Roldán geen vrolijke kerel maar ze vonden hem zwijgzaam en verdrietig.

Op een dag, tijdens een wandeling naar de zee om er te baden, ontmoette hij op het strand een meisje zo mooi zoals ze alleen in legendes voorkomen. Zij noemde Alda. Alda was aan het spelen in het water en voelde de aanwezigheid van de indringer en draaide zich snel om. Haar diepblauwe ogen keken Roldán  met nieuwsgierigheid aan maar zonder angst. Met een koket gebaar opende de reus zijn handpalmen schepte er water in en liet het meisje er in baden. Zij lachte zachtjes en de jonge reus lachte met een lach, zo krachtig, dat de berg schudde. Roldán was weer blij en gelukkig als nooit voorheen. In zijn lach was iets moois, iets als een accent van triomf en macht. De reus was een echt mens! 

Vanaf dat ogenblik waren ze onafscheidelijk. Roldán nam het meisje mee naar zijn hut in de bergen en richtte die helemaal in naar haar wensen. Roldán zocht de geurigste kruiden en maakte ermee een bed voor haar. De twee genoten van een volmaakt geluk. Ze sliepen onder de sterren maar de vreugde duurde niet lang.

  

Op een dag keerde Roldán van een wandeling terug naar zijn hut. Roldán, gelukkig en vol vertrouwen, werd opgewacht door een vreemd wezen, een sinistere en kwaadaardige schaduw.

 Wie ben jij? vroeg hij. 

De schaduw antwoordde met een ijzige stem: “Ga snel terug naar uw hut want je vriendin zal sterven als de laatste zonnestraal uit je hut is verdwenen”.
 

Roldán vertrok snel naar zijn hut en vond daar zijn geliefde stervende zoals de schaduw voorspeld had. Zijn verdriet en wanhoop kende geen grenzen. Hij verstijfde bij de ingang en durfde niet te ademen uit angst om met de geringste beweging de fragiele levensdraad te breken.

Roldán herhaalde opnieuw en opnieuw, de profetie: "Als de laatste zonnestraal uit je hut is verdwenen...." En de zon zonk meer en meer achter de berg!
 

Gek en blind van hartepijn, sprong Roldán recht, rende naar de berg Puig Campana en sloeg met een krachtige vuistslag een stuk uit de berg. Het rotsblok stortte bij Benidorm in zee. Door de opening in de rots konden de zonnestralen nog even zijn hut bereiken. Een paar extra minuten voor het leven van zijn geliefde!
Maar de zon verdween volledig, meedogenloos ...En de dood sloot voor altijd die mooie ogen!

  

Het maanlicht markeerde een streep van licht in de zee, dat trok zijn aandacht. Hij nam zijn geliefde in zijn armen en liep daarheen in de wilde hoop dat het licht van de maangodin het leven van zijn geliefde kon terug brengen. Hij ging het water, de manestralen volgend, maar zijn geliefde keerde niet weer...nog eenmaal keek hij naar het geliefde gezicht en plaatste haar dan, onder het water, in een holte van het pas gevormde eiland en hij omhelsde zijn geliefde en legde zich bij haar neer. Hoe kon hij vertrekken zo alleen en zo hulpeloos?
Roldán zou niet terugkeren.
 
De "Puig Campana" zal eeuwig de herinnering aan deze mooie en ontroerende romance in leven houden...

Meer Spaanse legendes klik HIER
Map Puig Campana 


Overname artikel toegestaan mits bronvermelding.