(artikel geschreven voor De Costakrant editie 89)
Heb
je ze ook al gezien, de prachtige amandelbomen die in bloei komen? Veel streken
vanaf de Spaanse kust tot het binnenland kleuren weer wit en roze van de prachtige
bloesem. Spanje is daardoor ook de tweede grootste producent van amandelen na
de Verenigde Staten (Californie). Maar eigenlijk zijn de amandelbomen van
oorsprong geen Spaanse boomsoort. De
amandelbomen (almendros) zijn
lang geleden van elders met duizenden tegelijk naar Spanje gebracht.
Het
waarom is een romantisch verhaal...
In
de omgeving van Córdoba ligt een ruïne
genaamd Medina Azahara, ben je daar eens in de omgeving dan moet je deze
plek beslist eens bezoeken. Hier speelde eeuwen geleden een mooi verhaal af,
verteld in de "Legende van de amandelbomen van Medina Azahara", één
van de meest populaire verhalen van Córdoba, een verhaal dat zelfs wordt
opgevoerd in het verwoeste paleis van de Medina Azahara. De Medina Azahara werd
gebouwd door Abderrahman III voor zijn favoriete vrouw Azahara, vandaar de naam
van de stad, "Ciudad de al-Zahra", of "Ciudad de la Flor de
Azahar".
Kalief
Abdurrahman had de mooie Azahara vanuit Granada naar Cordoba gebracht. Ze werd
al snel zijn favoriete vrouw en, om zijn liefde te bewijzen voor haar, beval
hij de bouw van een vorstelijke stad. Hij huurde de beste architecten en
ambachtslieden in, kocht de meest kostbare materialen, hout, marmer, tegels en
stenen om een schitterende stad te bouwen. Om het paleis in te richten kocht
hij stoffen en meubels van de meest prestigieuze handelaren in de wereld. Hij
legde een prachtige tuin aan met bloemen en bracht uit alle hoeken van de
wereld exotische planten mee. Hij bevolkte de tuin met prachtige vogels die
rondfladderde in de bomen met exotische vruchten. Abderrahman was erg trots op
het verblijf van zijn favoriete vrouw Azahara.
Echter,
Abderraman verraste vaak zijn geliefde wanneer ze stil zat te huilen en al zijn
mooie geschenken brachten haar niet tot een
glimlach. Hij vroeg de reden van haar verdriet en wat hij kom doen om haar te
plezieren. Azahara antwoordde dat de kalief haar verdriet niet kon verhelpen
omdat ze de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada in de omgeving van Granada
zo mistte. Hij antwoordde: "Ik zal sneeuw voor je maken in Córdoba."
Hij stuurde onmiddellijk zijn werklui uit om het hele bos rond de medina te
kappen en te herplanten met duizenden dicht bij elkaar geplante amandelbomen. Wanneer
Azahara in het voorjaar vanuit haar kasteel over de boomgaarden met de
prachtige witte bloesem keek was ze verrukt van dit mooie witte landschap. Ze
pinkte een traan van blijdschap weg en was nooit meer verdrietig.
Een ander “bloesem” verhaal gaat
over de mooie Noorse prinses Gilda die getrouwd was met een knappe rijke Moorse
kalief. Ze hielden veel van elkaar en woonden in de mooie streek rond Alicante.
Ondanks een land vol zon, lekkere vruchten en bloeiende bloemen, was de Noorse
prinses toch erg verdrietig.
Ze kreeg
heimwee naar haar vaderland en miste vooral de witte sneeuw in de wintertijden.
Twee
mooie legendes over de amandelbloesems, naar alle waarschijnlijkheid waren het
de Moren die tijdens hun overheersing de amandelbomen naar het Iberische
schiereiland brachten. Maar toch, wanneer zo halverwege januari de bloei
van de amandelbomen in Spanje begint,
denk dan eens terug aan de legende van de twee vrouwen die de sneeuw zo mistte…
