Niemand is ooit meer verliefd geweest dan Prinses Phyllis. Haar geliefde was de jonge koning Demophoon. Ongehavend was hij na een lange veldtocht naar zijn vaderland teruggekeerd. Tijdens zijn terugtocht naar huis leerde hij de mooie prinses Phyllis kennen. Voor beiden was het liefde op ’t eerste gezicht en vanaf de eerste dag al zwoeren ze elkaar eeuwige trouw en dat ze elkaar nooit zouden verlaten. En Demophoon bleef bij zijn geliefde, dagen en weken achtereen. Het leek wel of hij zijn geboortestad voorgoed vergeten was. Voor hem telde alleen nog Phyllis en voor Phyllis telde alleen nog Demophoon…
Tot op zekere dag Demophoon vernam dat er onrust was in zijn geboortestad na het overlijden van zijn vader en dat daar relletjes waren uitgebroken. Demophoon voelde zich geroepen om orde op zaken te gaan stellen in de stad waar hij koning was. Hoe zwaar het hem ook viel, hij verliet zijn geliefde prinses, echter niet zonder de belofte dat hij niet langer dan twee weken zou wegblijven. Bij zijn terugkeer zou hij met haar trouwen en haar daarna voorgoed als zijn vrouw meenemen naar Athene.
Phyllis bleef verdrietig achter. Het alleen-zijn zonder haar Demophoon knaagde aan haar ziel en naarmate de dagen voorbij gingen, sloeg de angst haar om het hart, de angst dat hij niet zou terugkeren. En toen de twee weken verstreken waren en Demophoon nog niet teruggekomen was, begon de gekwelde jonge vrouw als bezeten rond te dolen. Ze begaf zich naar een heuvel in de nabijheid van haar stad en ze beklom er een hoge rots, waar ze uitzicht had over de hele vlakte. Hier zou ze haar geliefde al van ver zien komen...
Drie dagen stond ze daar al op de uitkijk. Drie dagen was hij dus al over tijd. Wanhoop kreeg haar in de greep en plots stond het voor haar vast dat hij haar ontrouw geworden was en nooit meer zou terugkeren. Het had nu geen zin meer nog verder op de uitkijk te staan, zoals het evenmin zin had nog verder te leven. Ze stortte zich van de rots te pletter. De goden, uit medelijden, veranderden haar dode lichaam in een amandelboom. Een paar dagen later kwam Demophoon aan om zijn geliefde te halen. Hij was langer opgehouden dan hij verwacht had. Maar ze was er niet meer. Er stond alleen een prachtige amandelboom, hij omarmde de amandelboom en deze begon direct prachtig te bloeien. Het was alsof Phyllis haar mooiste kleed had aangetrokken om hem te verwelkomen. Op ieder bloempje hing een dauwdruppel: de tranen van de geliefde prinses.
