De legende van Tía Roqueta in Torrevieja.
Gelegen tussen de stranden Gambote en Trabajos
in Torrevieja ligt het Playa la Roqueta maar weet je ook de naam Roqueta
vandaan komt? Nu is het een strand, omringd door villa’s en appartementen maar
in de 19e eeuw was dit een aanlegplaats voor eenvoudige boten van de
plaatselijke vissers. Op de stranden, waar nu de toeristen van de zon genieten,
maakte de vissers eenvoudig vistuig zoals vallen, lijnen en kleine kieuwnetten.
Volgens de legende woonde "Tía Roqueta",
een lange vrouw, in een grotwoning, in de nabijgelegen baai Gambote. Ze
was getrouwd met de liefde van haar
leven, een eenvoudige visser. In de grot was het minimum dat nodig was om te
leven, een matras van gedroogd zeewier, een paar dekens, een koekenpan, een pot
om te koken, bestek en een lantaarn voor de avonden. In een hoek van de grot stonden
het vistuig van haar man. Het
Op een avond, toen haar man aan het vissen was
op zee, kwam er plotseling een sterke wind uit het oosten opzetten. De visser
zag de plotselinge en abrupte verandering van het weer, en alsof de duivel hem
op de hielen zat roeide hij met de riemen van de boot zo snel mogelijk terug
naar de baai, maar ondanks de geleverde inspanningen, de storm werd heviger en
heviger, kapseisde het kleine bootje en zonk samen met de visser naar de bodem
van de zee.
Tante Roqueta bewust van de abrupte verandering
van het weer was zeer bezorgd en nerveus en wachtte nog enkele uren op de terugkomst van haar geliefde
man maar ze besefte al snel dat de zee ook het lichaam van haar man genomen had.
Vanaf die dag leefde tante Roqueta in diepe droefheid. Ze kleedde zich in diepe
rouw, en vanaf die dag veranderde zij haar lied door smachtelijke kreten in het
licht van de maan en wanneer de nacht viel zocht ze haar toevlucht in de grot en
dompelde zich onder in verdriet en
diepste bitterheid over het verlies van haar geliefde.
Volgens de legende was ze niet in staat tot het
bittere leven, alleen en moedeloos, en op een avond was het stil in de
grotwoning en zagen of hoorde de geburen tante Roqueta niet meer. Niemand wist
waar zij was. Na een tijdje vond een visser aan de rand van de kreek op de
rotsen de olielamp en een oude wollen sjaal. Roqueta vanaf de rotsen in zee
gesprongen in de hoop om terug samen te zijn met haar geliefde.
Dit is het trieste verhaal dat de grootmoeders
van Torrevieja vertelden aan hun kleinkinderen, het verhaal van La Roqueta met
haar zoete stem en die 's nachts de vissers de weg naar de veilige haven wees
maar na het overlijden van haar geliefde man koos voor de stilte van de zee.