Spaanse legende - Los Amantes de Teruel, de verliefden van Teruel.

De verliefden van Teruel,  (in het Spaans Los Amantes de Teruel ) is een liefdesverhaal dat, naar wordt beweerd te hebben plaatsgevonden in 1217 in de stad Teruel nabij Valencia.

In de stad waren er twee belangrijke en rijke families , Marcilla en Segura. Juan Martinez (ook bekend als Diego) was een Marcilla en Isabel een Segura. De twee waren verliefd al vanaf hun  kindertijd, maar toen ze op de leeftijd kwamen om te trouwen, was Diego's familie, door slechte tijden,  erg verarmd. Isabel 's vader, de meest welvarende man in Teruel, verbood het huwelijk. Diego maakte echter een overeenkomst met de vader van Isabel waarin hij  verklaarde dat hij Teruel zou verlaten voor vijf jaar om te proberen zijn fortuin te maken in het leger. Als Diego in staat was om rijkdom te vergaren binnen die vijf jaar zou hij zijn geliefde Isabel mogen trouwen.

Gedurende deze vijf jaar stelde de familie  IIsabel  verschillende keren voor aan een rijke edelman om te trouwen maar ze antwoordde steeds dat God wilde dat ze  maagd zou blijven tot aan haar twintigste  levensjaar en dat ze eerst nog veel moest leren hoe ze het huishouden kon beheren voor het huwelijk. Omdat haar vader zielsveel van haar hield en  haar alle geluk wenste repecteerde hij de overeenkomst met Diego en bleven ze vijf jaar wachten op de terugkomst van Diego.

Vijf lange jaren werd er niets gehoord van Diego en dus op de dag dat de vijf jaar voorbij waren trouwde Isabel  met de door haar vader voorgestelde eldelman Don Pedro de Azagra van Albarracín. Direct na de huwelijksceremonie was er grote commotie bij de Zaragoza poort. De wachters op de torens van de stad zagen dat Diego Marcilla was teruggekeerd met grote rijkdom en met de bedoeling om Isabel te trouwen. Diego had niet verwacht dat de vader Isabel zou laten huwen op de dag van de 5e verjaardag van zijn vertrek.

Die nacht , sloop Diego in de slaapkamer van Isabel en haar man en maakte haar zachtjes wkker. Hij smeekte haar, "Besame, que me muero" (Kus me, want ik ga dood) maar ze weigerde en zei: "Nee Quiera Dios que yo falte mi marido..." nee, God zou niet willen dat ik mijn man bedrieg, ik smeek je om een ​​ander te vinden, en vergeet me...

Hij smeekte haar een laatste keer, en hij zei dat hij stervende was van verdriet en wilde nog een laatste kus. Maar toch weigerde ze. Bij het horen van deze tweede weigering en het verdriet om de scheiding van zijn geliefde stierf Diege op de voeten van zijn geliefde Isabel. Toen ze zich realiseerde dat hij stierf, huiverde ze. Ze wekte haar man en vertelde hem wat er was gebeurd.

De man van Isabel bracht Diego's lichaam naar een nabijgelegen straat waar hij later werd gevonden. Diego's familie organiseerde een grootse begrafenis voor hun zoon. Bij de begrafenis, toen Isabel, gekleed in haar trouwjurk, zich bukte om haar dode geliefde op de lippen te kussen, viel ze naast haar geliefde neer en het werd duidelijk dat zij was gestorven aan een gebroken hart.

Volgens de traditie werden de jonge geliefden samen  begraven in de kerk van San Pedro de Teruel waar tot op de dag van vadaag veel mensen  het mausoleum van de geliefden bezoeken. Er wordt gezegd dat het Engelse schrijver William Shakespeare werd geïnspireerd door deze legende  voor het schrijven van de tragedie van " Romeo en Julia "

Meer Spaanse legendes en verhalen klik HIER 

Overname van dit artikel is toegstaan mits bronvermelding: http://hondon-nieves.blogspot.com.es/