.JPG)
De nacht valt in landelijke Vinalopó de Alto (Sax - Villena) en de mist hangt over de ruïnes van de kolonie van Santa Eulalia, een verlaten dorp waar nog slechts enkele families wonen.
De kolonie van Santa Eulalia, eigendom van de graaf de Alcudia, verwacht op het einde van de negentiende eeuw de komst van Peñas Avial Dona Maria en haar man, de burggraaf van Alzira.
De burggravin van Alzira erfde op haar 18e verjaardag, op de dag van haar bruiloft, van haar vader, een Indiër die rijk werd in Cuba, 18 miljoen pesetas. Het echtpaar investeerde het geld in een bedrijf dat het eigendom was van Graaf de Alcudia. Een welvarende Colonie de Santa Eulalia was geboren: op de gronden werden twintig huizen voor kolonisten , een theater, een casinete (casino), een distilleerderij, een winkel, een herberg, een korenmolen, een postkantoor en telegraaf, een treinstation, pakhuizen, molens, oliemolens, wijngaarden gebouwd ... Alle omringd door tuinen, vijvers, fonteinen en standbeelden.
Dona Maria woonde samen met haar man in het vreemde paleis van Santa Eulalia. Vreemd, ja, zo vreemd als het sensuele reliëf van de halfronde fronton van de gevel, met name in het centrum, een engel met vleugels en armen gestrekt. Aan zijn voeten, in onderdanige positie, naakte mannen... Dit twee verdiepingen tellende vierkante gebouw blijft er vandaag nog staan, tegen de loop van de tijd in. Het gebouw heeft twaalf slaapkamers, woonkamer, kantoor, bibliotheek, etc. Sommige kamers zijn ingericht met tegels of beschilderd met engeltjes op bloemenslingers. Opnieuw de kleine cupido's, symbolen van liefde, zwevend in de lucht.Na verloop van tijd werden de burggraven van Alzira gevangen in een keten van liefde en haat. De graaf was een rokkenjager en zware drinker. Dona Maria kreeg een oogje op graaf Antonio de Padua. De echtelijke onenigheid zou uiteindelijk exploderen. De graaf verliet Santa Eulalia en de zakelijk partnerschap werd ontbonden en de geliefden werden belast met de kolonie.De kolonie draaide voorspoedig. Het Cervantes Theater zorgde voor amusement. In het casino duurde de weddenschappen, gokspel en drinkfestijn tot ver in de ochtend. Diegene die hier de gangmaker was, was de nieuwe geliefde van Dona Maria.
De legende gaat dat op een dag graaf Antonio de Padua, tijdens een van zijn reizen naar Barcelona, hoorde dat zijn minnares op de hoogte was van zijn uitspattingen en, uit wraak, het casino had veranderd in een bordeel. Don Antonio de Padua keerde onmiddellijk terug om te zien wat er gaande was in het casino. Daar werd hij opnieuw verleid door de charmes van Dona Maria. Opgehitst door zijn geliefde, vergokte en verloor hij er al zijn geld in het nieuwe huis van plezier. Geruïneerd en dronken, strompelde hij naar buiten, viel met zijn bovenlichaam in het fontein en verdronk...
Sindsdien wanneer het paleis wordt bezocht door een vrouw met hetzelfde uiterlijk als de gravin, maakt de graaf een verschijning, hopende terug te keren uit het rijk der doden...
Overname artikel toegestaan mits bronvermelding.